تاثیر انقلاب امام خمینی(ره) در جهان
امام خمینی(ره) رهبر یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین انقلاب های تاریخ معاصر جهان هستند. شاید این تاثیرگذاری را اکنون که بیش از چهاردهه از انقلاب گذشته است، می توان بهتر درک کرد. انقلابی که حال پس از گذشت سالها تاثیر خود را به خوبی در روابط بین الملل و تحولات مهم جهانی نشان می دهد.
اگر قبول داشته باشیم که غرب آسیا و منطقه ی حوزه ی خلیج فارس یکی از مهمترین مناطق جهان است باید قبول کنیم جمهوری اسلامی ایران نیز یکی از مهمترین و تاثیر گذارترین کشورها در این منطقه است.
سند این ادعا چیست؟
تا چند دهه قبل کشور آمریکا با اثرگذاری مستقیم بر روی کشورهای منطقه چیدمان مورد نظر خود را ایجاد می نمود و حتی در صورت لزوم با استفاده از زور و لشکرکشی حرف خود را به کرسی می نشاند. حمله به افغانستان، حمله به عراق و... از جمله زورگویی ها امریکا در این منطقه حساس بوده است. این روند تا قبل از قضیه ی بشار اسد و سوریه ادامه داشت. آمریکا طبق عادت می خواست حاکمی را در منطقه تغییر دهد و ملتی را تابع منافع مردم آمریکا نماید.
به یکباره سربازان خمینی(ره) دنیا را تکان دادند. آمریکا همان آمریکای سابق بود و می خواست بشار اسد تغییر کند، اما منطقه همان منطقه ی سابق نبود چون ایران همان ایران سابق نبود!
آمریکا تهدید کرد، حمله کرد، نیروی نیابتی فرستاد، به گفته ی خودشان داعش را ایجاد کردند ولی نشد که بشود. بعد از سوریه نوبت به افغانستان رسید آبروریزی افغانستان خیلی بدتر بود برای ابرقدرت آمریکا ...
تازه اینجا بود که دنیا ایران را کاملا شناخت. انقلاب ایران را کاملا شناخت.
جنگ اکراین با روسیه است ایران هیچ ورودی در جنگ ندارد اما باز هم اسم ایران برده می شود. ایران سلاح دارد ایران پهباد دارد ایران قدرت دارد.
انقلاب خمینی(ره) ادامه دارد هنوز سربازهای امام خمینی(ره) در گهواره هستند هنوز نهضت ادامه دارد ...
هنوز قدس در دستان غاصبان اسیر است ...
شاید یکی از جالب ترین توصیف ها را در مورد امام خمینی(ره) حسین هیکل (روزنامه نویس معروف)، از دیدارش با ایشان دارد:
"در مورد آیت الله خمینی بایستی بگویم که وی بزرگترین شخصیت معروف و در عین حال ناشناخته در جهان به شمار می آید؛ زیرا مردم او را می شناسند و درباره اش موضع گیری کرده اند؛ ولی زندگی و ساختار شخصیتی او پیچیده تر از این نوع موضع گیریهاست، از این رو آیت الله موسوی خمینی یک پدیدۀ انسانی بسیار پیچیده است. من پس از اولین ملاقات با وی در نوفل لوشاتو (روز بیست و سوم سپتامبر ۱۹۷۸م. ) با حیرت او را ترک کردم و این در حالی بود که حدود پنج ساعت با او بودم. ابتدا از سوی اطرافیان ایشان مورد استقبال قرار گرفتم، و بعد وارد سالنی که آیت الله در آن می نشست، شدم. آیت الله خمینی وقتی مرا دید با لبخند از جا برخاست. سپس به مدت بیش از دو ساعت با او مصاحبه کردم. آنگاه برای ادای نماز راهی محوطه ای شدیم که قبلاً پارکینگ بود. همراه با بیش از دویست نفر از طرفدارانش که از مناطق مختلف جهان برای شنیدن صدای او به «نوفل لوشاتو» آمده بودند پشت سر آیت الله خمینی نماز را به جا آوردیم وی پس از ادای نماز رو به روی ما نشست و برای حاضران صحبت کرد. بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاه های اروپا و امریکا جزء دیدارکنندگان بودند و سخنان او که بسیار متنوع بود تأثیر آشکاری بر این عده داشت.
سپس به خانه بازگشتم و شام را در همان جا تناول کردیم. نزدیک نیمه شب که به پاریس برگشتیم، در طول راه فکرم مشغول بود و نتوانستم تصمیم قاطع بگیرم. من او را فردی خوش برخورد، سخنور و معتقد دیدیم و با او غذا خوردم. ولی با وجود این احساس کردم که قادر به اتخاذ موضع قاطعی در مورد او نیستم "