حفظ زبان درخانواده

 بر همین مبنا در احادیث اسلامی پیشوایان دلسوز دین به مراقبت از زبان و حفظ آن و پرهیز از فتنه گری با زبان -که نمامی(سخن چینی) یکی از آنها است -سفارش نموده اند. انسان مجاز نیست هر سخن را -هر چند حق و درست باشد- بر زبان جاری سازد؛ چنان که مجاز نیست هر سخنی را گوش دهد و به آن توجه نماید؛ چنان که اگر حرف‌های بیهوده خود را رها سازد ۹۰ درصد حرف های روزمره اش کاهش می یابد؛ از این رو سعادت به سکوت تعبیر شده و سکوت از نشانه‌های حکمت و عقل است.

 حضرت علی علیه السلام فرمودند :هرگاه عقل آدمی به کمال برسد ,سخنانش کوتاه و اندک می گردد.

 پرحرفی مانند پرخوری و پرخوابی، زیانبار است و اسلام آن را نهی کرده و در عوض در مورد به انداز خوردن، به اندازه حرف زدن، به اندازه خوابیدن ،تأکید و سفارش نموده است .
امام علی علیه السلام فرموده اند :از بسیار سخن گفتن بپرهیزید ؛زیرا سخن بسیار لغزنده و خستگی آور است.

 طبق فرمایش پیامبر اکرم صلی الله از نشانه‌های اسلام این است که انسان سخن اندک و مفید بگوید .

وهمچنین امام علی علیه السلام در سخنانی راجع به حفظ زبان فرموده‌اند :هر کسی پرحرفی کند لغزش هایش نیز بسیار می‌شود و حیا و شرم اندک می گردد هر کسی حساب او  کم شود تقوایش اندک می گردد و دلش می میرد و هر کسی که دلش بمیرد، به آتش دوزخ می افتد.

 کم‌حرفی،عیوب  آدمی را می پوشاند و گناهان را کاهش می‌دهد .
آدمی آنچه را که می داند بر زبان جاری سازد، نشانه جهل او است.

 بنابراین لغزش ها و عیوب روح انسان در زیاد سخن گفتن آشکار می شود و بسیاری از سخنان به صفای زندگی آسیب می رساند، پس نباید درباره هر کس و هر موضوعی سخن بگوییم و به شدت از بیهوده گویی به ویژه درباره فامیل و دیگران خودداری کنیم. گاهی یک کلمه و حتی یک تلفن ساده ممکن است آشوب به پا کند و بنیاد خانواده را از بیخ و بن بر کند ؛حرمت غیبت ,حرمت تهمت, حرمت نمامی ,حرمت طعنه, تمسخر و توهین, حرمت دروغ و غیره به خاطر همین است.

 بسیاری از زخم زبانها کدورت در پی دارد. نباید به شوهر یاهمسر زخم زبان بزنیم که تو یا خانوادت چنان هستید یا چنان بودید یا چنان کردید یا چنان گفتید اساسا  به رخ کشیدن گفته‌ها و شنیده‌ها کاری نامشروع و نامعقولی است،؛ چنانکه به رخ کشیدن داشته‌های خود نیز کار درستی نیست؛ مثل اینکه بگویید من از تو قشنگ ترم یا سوادم بیشتر است،خانواده ام از تو سر هستند یا اینکه ثروت  خانواده خود را به رخ بکشد و یا مال سایر فامیل را توی سر شوهر یا همسرش بزند .خلاصه اینکه هیچگاه خصمانه یا کینه توزانه با همسر خود برخورد نکنید بلکه با کمال محبت و عشق و احترام به چشم آقا و بزرگتر و سرور به او نگاه کنید. هرگز همسری به شوهرش نگوید اگر تو هم به خواستگاری من نمی آمدی من هرگز در خانه نمی ماندم یا من چندین خواستگار بهتر از تو داشتم هرگز پز ندهد ،نه پز فامیل، قیافه نه پز ثروت نه پرخواستگاران بی‌شمار و هرگزفخر فروشی نکند که همگی عامل سردی زندگی هستند.

 شوهر نیز هرگز نباید در صدد پاسخگویی برآید به ویژه با پاسخ های نیش دار و آزاردهنده که قلب همسرش را به درد آورد و او را برنجاند که این کار سبب کاهش محبت و عشق می شود. بعضی همسران جوان و کم تجربه تصور می‌کنند که اگر جواب همسر را ندهند و از اول گربه را در حجله سر نبرد به زن سالاری شان برمی خورد و جلوی همقطاران خود سبک می شوند لذا با بلبل زبانی پاسخ شوهر را می دهند و می خواهند بر شوهر مسلط شوند در صورتی که این تصور کاملاً اشتباهی است چه بسا با محبت و سکوت و خرده نگرفتن و جواب‌های تندندادن بهتر بتوانند قلب شوهر را تسخیر کنند و در این صورت به گرمی و تداوم زندگی کمک کرده‌اند ؛بنابراین نباید تصور کنند که اگر پاسخ همسر را ندهند برایشان سبک و کسر شان از این فکر کاملاً جاهلانه است!