نهى از بدى، ملاك دوستى

قال الحُسَين عليه ‏السلام: مَنْ اَحَبَّكَ نَهَاكَ و مَن اَبْغَضَكَ اَغْراكَ.

امام حسين عليه ‏السلام فرمود:كسى كه دوستت بدارد، تو را (از كار زشت) نهى مى‏كند و آنكه كه تو را دشمن بدارد، به آن ترغيب مى‏كند.

انسان به دليل احساس مسئوليت مى‏كوشد ديگران را از آسيب حفظ كند، در توضيح اين رويكرد بايد گفت: هر چه درجه علايق بيشتر باشد، احساس و ابراز مسئوليت در قالبهاى مختلف (نصيحت، خيرخواهى، دعوت به خير، امر به معروف، نهى از منكر) شديدتر خواهد شد و هر گاه احساس پيوند نباشد، احساس مسئوليت نيز وجود نخواهد داشت. پس ميزان ابراز مسئوليت، در ارتباط مستقيم با احساس پيوند و علاقه است.

امام حسين عليه ‏السلام نشان مى‏ دهد امر و نهى اشخاص، به مانند ابزار سنجش است و ميزان پيوستگى و احساس مسئوليت آنان را نشان مى ‏دهد، بر اين اساس:

1 ـ بايد به كسى كه ما را از ناپاكى نهى و به پاكى امر مى‏كند، به چشم دوستى نگاه كنيم كه بر پايه احساس مسئوليت درپى كمك به ماست.

2 ـ كسانى كه در برابر آسيبها و پليديها هيچ عكس العملى نشان نمى‏دهند، در واقع احساس پيوستگى با ما ندارند از اين رو نسبت به وضعيت ما حساس نيستند.