حضرت زینب(س)؛ اسوه صبر و مقاومت

به یاد قصه اسوه صبر و مقاومت....
به راستی کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود....
روایت غریبی است حوادثی که بعد از عاشورا اتفاق افتاد....
از تحمل یک زن خارج است...
از زنی که با هزاران مرد برابری می‌کرد....
او را زینب نامیدند زیرا که زینت پدر بود، برادر را خیلی دوست داشت و تاپای جان در رکاب برادر بود...
شاید اگر تکلیفی عظیم بر دوش نداشت او نیز مانند برادر در کربلا شهید می شد....
اما باید می ماند و این کاروان طوفان زده را سرپرستی و حمایت می کرد....
باید می ماند و کوفه نکبت زده را با صدای علی(ع) به آتش می کشید....
باید می ماند و شام جاهل نامقدس را روشنایی و گاهی می بخشید....
باید می ماند و مدینه النبی که در خواب عمیقی بود را بیدار میکرد...
باید می ماند تا رسالت عظیمی را که بر دوش داشت به سرانجام برساند و رساند...
او زینب است شیرزن عقیله بنی هاشم....
زینب است بوسنده رگهای گردن حسین(ع)...
با قلبی صبور تنی مجروح و زخمی اما دلی محکم...
او ماند تا به زنان و مردان عالم درس صبر و استقامت بدهد...
او ماند تا پیغام عظیم عاشورا را در طول تاریخ منتشر کند...
زینب است او زینت پدر...
اوست بر مصیبت پدر مادر و برادران صبوری کرد و ماند تا تاریخ از او یاد کند...
یاد کند که نطقی قررا داشت...
یاد کند که هر کلام او جرقه‌ای از آتش بود....
یاد کند که از علی بن حسین(ع) در مقابل کفار سفاک چگونه حمایت و پاسداری کرد...
یاد کند تا همه بدانند که چگونه از خیام حسین(ع) مراقبت کرد...
نمی دانم از زینب چه بگویم فقط می دانم که او زینب است...