تربیت دینی عاشقانه

نمیتوان نقش محبت را نادیده گرفت.
عشق و علاقه، هم قوام بخش زندگی است، هم جهت دهنده تلاش ها وهم ایجاد کننده انگیزه و رغبت می باشد. هم در بزرگسالان چنین است هم در جوانان و کودکان از این رو در تربیت دینی کودکان می توان با معرفی الگوهای شایسته هم حس قهرمان دوستی و الگو گرایی آنان را تامین کرد و هم به طور غیر مستقیم آن را در مسیر ارزش‌های اخلاقی و کمالات انسانی قرار داد.

یکی از این مجموعه الگو ها و قهرمان ها اهل بیت اند خاندان پاک پیامبر صلوات الله علیه وآله چرا نباید بصورت الگو و نمونه در جهات: اخلاقی، علمی، سیاسی، عاطفی، جهاد، صبر، ایثار و نو دوستی برای بچه های ما مطرح باشند مگر از قهرمان های دیگر چه کم دارند؟

حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه وآله در کلامی توصیه فرموده اند که فرزندانتان را با محبت من و محبت خاندان من و با عشق به قرآن تربیت و ادب کنید. در عمل به این سفارش نبوی چه کرده‌ایم؟ راه و روش آن چیست و چگونه میتوان فرزندانی تربیت کرد که دوستدار خاندان رسالت و شیفته اهل بیت باشند و از این دلدادگی و علاقه در بحث بهسازی اخلاقی و رفتاری خویش سود ببرند؟

باز هم حدیثی زیبا و گهربار از امام صادق علیه السلام : رحمت خدا بر کسی که ما را در نظر مردم محبوب گرداند و نه آنکه منفور سازد.

 نقل کرده اند که هر کس با پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از روی معرفت و شناخت نشست و برخاست می‌کرد محبت وی در دلش می افتاد این نشان دهنده تاثیر معرفت در پیدایش محبت است محبت گاهی از مرحله سطحی و ساده شروع می شود و به تدریج عمیق تر و جدی تر و ریشه دارتر و آگاهانه تر می شود پس باید اهل بیت علیهم السلام را به کودکان شناساند.

گرچه نظام آموزشی و مدرسه و معلم و صدا و سیما و مطبوعات و غیره این وظیفه را دارند پدر و مادر هم بدون وظیفه نیستند.

البته که شرط این توانایی بر شناساندن شناختن است و هرچه والدین شناخت بیشتری از اولیای الهی و خاندان عصمت داشته باشند بهتر می‌توانند آن معرفت را منتقل سازند.

در اینجا چند راهکار عملی را با هم مرور می کنیم:

نقش داستان

کودکان شیفته قصه و حکایت اند آنان از داستان الگو می گیرند و مهر و محبت قهرمان های قصه ها بر دلشان می نشیند و رابطه عاطفی و اثرپذیری از آن پیدا می کنند چرا در قصه گویی برای بچه ها از داستان های پیامبران و امامان و از اصحاب پیامبر و امام زادگان و چهره های بارز و شاخص دینی استفاده نکنیم . پس، حکایت و داستان از زندگی اهل بیت علیهم السلام هم می‌توانند یک راه باشد.

زیارت

اغلب چنین است که دیدار به دوستی می‌انجامد یعنی زیارت محبت می آورد از این رو بردن کودکان به زیارتگاه ها هم زمینه آشنایی را فراهم می‌آورند هم محبت آور است و هم حس روحانی و معنوی خاصی به آنان منتقل می کند. برای بیشتر کودکان زیارت مشهد مقدس یا مرقد حضرت امام(ره) خاطره انگیز است. از راه زیارت رفتن زیارت بردن اونس با حرم های مطهر و تشرف به آستان بوسی اهل بیت عصمت علیهم السلام می توان بین کودکان و آن الگوهای کمال و فضیلت رابطه قلبی و عشق و ارادت برقرار کرد تاثیر دراز مدت این گونه سفرهای زیارتی بسیار است،  بخصوص اگر با برنامه‌ریزی و توجه و هدایت و آموزش همراه باشد.

پس، از راه زیارت رفتن زیارت بردن با حرم های مطهر و تشرف به آستان بوسی اهل بیت عصمت علیهم السلام می توان بین کودکان و آن الگوهای کمال و فضیلت رابطه قلبی و عشق و ارادت برقرار کرد. تاثیر دراز مدت این گونه سفرهای زیارتی بسیار است به خصوص اگر با برنامه‌ریزی و توجیه و هدایت و آموزش همراه باشد.

از این رو باید چشم فرزندانمان بارها و بارها به صحن و سرای حرم و مرقد اهل بیت علیهم السلام بخورند خاضعانه وارد حرم شوند، نماز و زیارت نامه بخوانند، حالت روحانی زائران را ببینند، عشق ها و علاقه‌های زوار دیگر را با چشم تماشا کنند این ها سبب روییدن نهال محبت اهل بیت علیه السلام در دل‌ها می‌شود و این محبت نقش خود را در اصلاح اخلاق ایفا خواهد کرد.