با فرد حسود چگونه رفتار کنیم؟

حسادت یکی از خصوصیات زشت و ناپسند در روابط اجتماعی است. آدم حسود هم به خودش آسیب وارد کرده و هم به دیگران آسیب می رساند. در اینکه حسادت باعث آسیب روحی و روانی به فرد حسود و همچنین تضعیف جایگاه فدر در جامعه خواهد شد هیچ بحثی نیست. لذا برطرف کردن این خصلت اخلاقی زشت از واجبات تذهیب نفس و از راههای مهم رسیدن به رشد وتعالی انسانی خواهد بود. 

اما همانطور که اشاره گردید شخص حسود نه تنها به خود بلکه به طرف مقابل نیز ضربه خواهد زد. برای جلوگیری از گزند حسود بزرگان ما توصیه های داشته اند در زیر یک نمونه از این روایت ها را باهم مرور خواهیم کرد:

زُهْری یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام است که از وضع مالی خوبی برخوردار بود و به همین جهت، مورد حسادت قرار گرفت. روزی با حالتی گرفته و ناراحت، خدمت امام سجاد علیه السلام رسید.

حضرت به وی فرمود: «چرا غمگینی؟ ». گفت: «غم‌ها و اندوه‌های پی در پی است که ریشه در رنجی دارد که از طرف کسانی بر من وارد شده که به نعمت من حسادت می‌ورزند و چشم طمع به مال من دارند و نیز از طرف کسانی که به آنها امید داشتم و به آنها نیکی کرده بودم، ولی امیدم را ناامید کردند».

امام سجاد علیه السلام به وی فرمود: «زبانت را نگه دار تا برادرانت باقی بمانند». این، خود، یک روش است. کسانی که زندگی موفّقی دارند، اگر موفّقیت‌های خود را برای دیگران بازگو کنند، ممکن است آتش حسادت آنها برافروخته شود. به همین جهت، لب فرو بستن، راهی برای ایمنی از حسادت‌ها و دشمنی‌هایی است که می‌تواند روابط اجتماعی را تخریب کند.

به هر حال، زُهْری که گویا متوجه کلام امام علیه السلام نشده بود گفت: «من به نیکی با آنان سخن می‌گویم». امام علیه السلام به وی فرمود: «هرگز! هرگز! بپرهیز از این که به خاطر این کار، دچار خودپسندی شوی...».