جعفر بن محمد؛ پیشوای صادق

جعفر بن محمد معروف به امام جعفر صادق(ع)  ششمین امام شیعیان می باشد.وی به مدت ۳۴ سال امامت شیعیان را بر عهده داشت که با پنج خلیفه آخراموی هم‌زمان بود. امام صادق(ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشت. شمار شاگردان و راویان او را ۴۰۰۰ نفر دانسته‌اند. بیشتر روایات اهل بیت(ع)، از امام صادق(ع) است و از این‌رو مذهب شیعه را مذهب جعفری نیز می‌خوانند.
امام صادق(ع) در میان پیشوایان اهل سنت نیز جایگاه بالایی دارد.  ابوحنیفه او را عالم‌ترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.
امام صادق با وجود ضعف حکومت و درخواست پیروان، برضد حکومت قیام نکرد. او درخواست‌های ابومسلم و ابوسلمه را برای برعهده‌ گرفتن خلافت رد کرد. امام صادق(ع) همچنین در قیام عمویش زید بن علی شرکت نکرد و شیعیان را نیز از قیام پرهیز می‌داد؛ با این‌ همه روابط حسنه‌ای با حاکمان زمان خود نداشت. وی به جهت فشارهای سیاسی حکومت‌های اموی و عباسی از روش تقیه استفاده می‌کرد و به یارانش نیز چنین توصیه می‌کرد.