حضرت مهدی(عج)در زمان ظهور به همراه چه کسانی می‌ایند؟
با توجه به روایات در این زمینه امام زمان در هنگام ظهور تنها هستند و بعد از ظهور یاران حضرت بدون قرار قبلی گرد ایشان جمع می شوند. بر این اساس عده‌ای از همراهان امام زمان علیه‌السلام در زمان ظهور و عده‌ای دیگر در اواخر عمر آن حضرت و بعد از ایشان خواهند آمد. با مراجعه به روایات، نام برخی از پیامبران الهی را می‌توان یافت که در حکومت حضرت مهدی علیه‌السلام حضور خواهند داشت؛ مهم‌ترین آنها حضرت عیسی علیه‌السلام است. بنابر روایات شیعه و سنّی، در زمان ظهور امام زمان، حضرت عیسی علیه‌السلام نزول خواهد کرد و پشت سر امام زمان نماز خواهد خواند. در روایتی علاوه بر نام حضرت عیسی علیه‌السلام نام حضرت ادریس، خضر و الیاس علیهم‌السلام نیز آمده است که در کنار امام مهدی علیه‌السلام حضور دارند. همچنین در روایات، تعداد اصحاب امام مهدی (عج)، مختلف ذکر شده است. بیشتر روایات تعداد اصحاب و یاران امام مهدی (عج) را ۳۱۳ نفر، به اندازه اصحاب پیامبر (ص) در جنگ بدر، بیان کرده‌اند.[۱] اما برخی روایات، تعداد اصحاب و یاوران مهدی(عج) را بیش از ۳۱۳ نفر ذکر کرده‌اند. این دسته روایات بعضاً عدد ده هزار را آورده‌اند؛ از جمله امام صادق(ع) می‌فرماید: «مهدی ظهور نمی‌کند، مگر اینکه حلقه کامل گردد. ایشان در پاسخ به این سؤال که آنان چند نفرند، می‌فرماید: ده هزار نفر.»[۲] همچنین ابوبصیر نقل می‌کند: «مردی از اهالی کوفه از امام صادق(ع) پرسید آنان چند نفرند؟ مردم می‌گویند همراهان مهدی به تعداد اصحاب بدر ۳۱۳ نفرند؟ امام(ع) در پاسخ فرمود: مهدی ظهور نمی‌کند، مگر با نیروی قدرتمندی که تعداد آنان کمتر از ده هزار رزمنده نخواهند بود.»[۳] برخی دیگر از روایات، تعداد اصحاب مهدی (عج) در هنگام ظهور را دست کم دوازده هزار و حداکثر پانزده هزار نفر ذکر کرده‌اند؛[۴] حتی در بعضی روایات عدد یکصد هزار نفر نیز نقل شده است.[۵] در نگاه اول به نظر می‌رسد روایاتی که تعداد اصحاب را مختلف بیان کرده‌اند، با هم تعارض و تقابل دارند؛ اما با توجه به قرینه‌های موجود می‌توان روایاتِ عدد ۳۱۳ را درباره اصحاب و یاران ویژه امام دوازدهم، در مرحله آغازین قیام دانست؛ آنانی که هسته اصلی قیام را تشکیل می‌دهند و در روایات از آنان با عنوان پرچمداران و فرماندهان لشکر مهدی (عج)[۶] و نیز فرمانروایان و حاکمانِ روی زمین یاد شده است که امام (ع) با آنان شرق و غرب جهان را فتح می‌کند: «انّهم حکام الأرض وعماله علیها وبهم یفتح شرق الأرض وغربها» .[۷] این ۳۱۳ نفر، هم افراد اولیه قیام‌اند و هم کارگزاران اصلی حکومت جهانی و زمامداران زمین. اما روایاتی که تعداد را بیشتر از ۳۱۳ بیان کرده‌اند، بیان‌کننده تعداد مجموع نیروها و یاورانی است که به این جمع می‌پیوندند و تحت فرماندهی آنان قرار می‌گیرند. شاهد این مطلب دو روایتی است که از امام صادق(ع) رسیده است: در روایت نخست، امام (ع) می‌فرماید: «آنان (اصحاب مهدی) ۳۱۳ نفرند و هر یک خود را در میان سیصد نفر می‌بینند.»[۸] ظاهر روایت این است که هر کدام از این ۳۱۳ تن، فرماندهی جمعی را به عهده می‌گیرند. در روایت دوم آمده است:«هنگامی که خداوند به حضرت قائم(عج) اجازه قیام دهد، ۳۱۳ تن با او بیعت می‌کنند و امام زمان (ع) در مکه توقف می‌کند تا تعداد یارانش به ده هزار نفر برسد، آن‌گاه به سوی مدینه حرکت می‌کند.»[۹]
در برخی از روایات، نام و ملیت اصحاب نیز ذکر شده و از شهرهایی چون کوفه، بصره، مدائن، هرات، حران، قلزوم، خیبر، طرابلس، بیروت و بسیاری از شهرهای ایران، مثل اهواز، همدان، ری، طالقان، قم، نیشابور، کرمان، قزوین، طوس و... نام برده شده است.[۱۱]«اصحاب مهدی (عج) همگی جوان‌اند، مگر تعداد اندکی، مانند سرمه در چشم یا نمک در غذا».[۱۲] آنان به شیران روز و نیایشگرانِ شب‌زنده‌دار که دل‌هایشان مانند پاره‌های آهن محکم و استوار است، توصیف شده‌اند؛[۱۳] مردانی که جز شهادت، آرزوی دیگر ندارند و در برابر رهبر و مولای خویش سخت مطیع و فرمان‌بردارند. ابهت و رعب‌افکنی این جنگجویانِ مصمم و فولادین، دشمنان را زمین‌گیر می‌کند.[۱۴] ایشان در راه انجام مأموریت، بسیار قاطع و نترس‌اند و از هیچ خطری هراس به دل راه نمی‌دهند.[۱۵]
در میان اصحاب مهدی (عج) زنان نیز حضور دارند. درباره تعداد آنان، روایات متفاوتی آمده است. طبق روایت مفضل بن عمر از امام صادق(ع)، همراه قائم (عج) ۱۳ نفر زن حضور دارند که زخمی‌ها را مداوا و بیماران را پرستاری می‌کنند.[۱۶] در برخی روایات، اسامی ۹ نفر و در برخی دیگر تعدادشان پنجاه نفر[۱۷] و در برخی دیگر نیز عدد بیشتری بیان شده است.[۱۸] روایاتی که تعداد را بیش از ۱۳ نفر بیان کرده‌اند، ظاهراً درباره زنانی است که پس از قیام با امام (ع) همراه می‌شوند.
از جمله کسانى که در زمان ظهور در جمع اصحاب و لشکریان امام مهدی(عج) قرار مى‌گیرند، عده‌اى از مؤمنان شایسته و برجسته‌اى‌اند که پیش تر از دنیا رفته‌اند. خداوند آنان را دوباره زنده مى‌کند و آنان به سپاه مهدى (عج) ملحق مى‌شوند. این اشخاص که بعضاً نامشان در روایات آمده، برخی جزو امت‌های پیشین‌اند، مانند: یوشع وصی موسی(ع)، مؤمن آل فرعون و اصحاب کهف و برخی دیگر جزو پیشگامان و برجستگان عصر پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم‌اند، نظیر سلمان فارسی، ابودجانه انصاری، مالک اشتر نخعی، جبیر الخابور، اسماعیل فرزند امام صادق(ع)، عبداللّه بن شریک عامری، ] مفضل بن عمر[۱۹] و... .
همان گونه که گفته شد با ظهور امام مهدی (عج)، حضرت مسیح(ع) نیز از آسمان فرود می‌آید و به امام (عج) می‌گوید: من به عنوان وزیر فرستاده شده‌ام، نه امیر و فرمانروا.» امام مهدی (عج) وی را عهده‌دار فرماندهی عملیات تهاجمی علیه لشکریان دجال می‌کند. در روایات، از حضرت عیسی(ع) به دلیل نقش کلیدی ایشان در میان اصحاب و کارگزاران امام مهدی (عج)، با عناوین «وزیر» و «جانشین» یاد شده است. همچنین از برخی دیگر از یاران شاخص امام مهدی (عج) نظیر شعیب بن صالح، با عنوان «پرچمدار سپاه مهدی (عج)» یاد شده است.[۲۰]
پاورقی ها:
۱. صدوق، کمال الدین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۵۴؛ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ص۶۴۹؛ طبری، دلائل الامامه، کتاب فروشی رضی، ص۳۱۹.
۲.نعمانی، الغیبة، کتابفروشی صدوق، ص۳۰۷؛ حر عاملی، اثبات الهداة، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۵۴۵.
۳.صدوق، کمال الدین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۵۴؛ حر عاملی، اثبات الهداة، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۵۴۸؛ عروسی حویزی، نور الثقلین، ۱۳۸۲ش، ج۴، ص۹۸؛ حلی، العدد القویه، ۱۴۰۸ق، ص۶۵.
۴.سید ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ۱۴۰۳ق، ص۶۵.
۵.حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۵۷۸؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۰۷ و ص۳۶۷.
۶.صدوق، کمال الدین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۷۲؛ نعمانی، الغیبة، کتابفروشی صدوق، ص۳۱۵؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۳.
۷.نعمانی، الغیبة، کتابفروشی صدوق، ص۲۵۲؛ امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۸۴.
۸.طبری، دلائل الامامه، کتاب فروشی رضی، ص۳۲۰؛ بحرانی، المحجه، ۱۴۰۳ق، ص۴۶.
۹ حلی، المستجاد، بی تا، ص۵۱۱.
۱۰.سلّمی الشافعی، عقد الدرر، عالم الفکر، ص۹۶؛ طبسی، الشیعة والرجعة، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۵۷.
۱۱.طبری، دلائل الامامه، کتاب فروشی رضی، ص۳۱۶؛ سید ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ۱۴۰۳ق، ص۱۴۶.
۱۲.نعمانی، الغیبة، کتابفروشی صدوق، ص۳۱۵؛ سید ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ۱۴۰۳ق، ص۱۴۵.
۱۳.مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۸۶.
۱۴.نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۱۵ق، ج۱۱، ص۱۱۴.
۱۵.مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۰۸.
۱۶.طبری، دلائل الامامه، کتاب فروشی رضی، ص۲۵۹؛ حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۷۵.
۱۷.نعمانی، الغیبة، کتابفروشی صدوق، ص۲۷۹.
۱۸.ابن حماد، الفتن، کتابخانه المتحف، ص۱۵۱.
۱۹. مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۶۷؛ حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۵۶۱ ؛ طبری، دلائل الامامه، کتاب فروشی رضی، ص۲۴۸؛ حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۵۷۳.
۲۰. طبسی، الشیعة والرجعة، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۶۷ ؛صدوق، کمال الدین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۷۲؛ حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۴۹۳؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص.۳۲